Marijke: ons zilveren jeugd WK

Vriendelijke oortjes, enthousiaste oogjes en een mooi kopje : Eomer, die zo graag zijn wedstrijden loopt, zo goed weet wat hij moet doen en zo graag gaat voor het beste resultaat.

Ik besef heel goed wat een geluk ik heb, dat ik een paard als Eomer heb mogen leren kennen, trainen en uitbrengen. Eomer heeft mij veel geleerd, en we hebben samen al een aantal fantastische momenten gehad. Hij is een vriendje geworden, een echt maatje. Ik ben zo trots op hem en vind het bijzonder wat hij heeft gedaan. Ik heb risico’s vermeden, maar hem laten bepalen…

Maar ik weet ook heel goed dat we niet hadden kunnen presteren als we niet die mensen om ons heen hadden die ons steunen, helpen, supporten en vertrouwen. Niet alleen tijdens de wedstrijd, maar ook de tijden ervoor. We hebben het met zijn allen gedaan!

DE RACE:
Het is net licht als het startschot gegeven wordt voor het YR Wereld Kampioenschap in Tarbes. Het is niet koud, zelfs niet fris. De voorste paarden denderen weg en de grote groep volgt. De startbaan is breed, maar lijkt zeer smal nu we er met zijn allen overheen kletteren. Anders dan ik Eomer ken, is hij extreem sterk en niet te commanderen. Dat betekent niet dat Eomer geen controle heeft, die doet wat hij wil doen, en alles wat Eomer doet, doet hij goed. We galopperen aan de buitenkant van de groep. Ik weet wat Eomer niet weet, dat er aan het einde van de baan een greppel zit zonder markering of waarschuwing. Er zijn maar 2 plaatsen dichtgegooid met zand. Eomer gaat hard, maar niet harder dan de rest van de groep. Om controle terug te krijgen geef ik hem wat ruimte. Nu kan hij harder dan de rest en kunnen we inschuiven om veilig over de greppel te komen. We stuiven het parcours op. We gaan nog steeds veel te hard, maar Eomer heeft zijn plaats gevonden achter een sterke en stabiele groep. Na een paar kilometer wordt het tempo herpakt en beginnen we echt.

We rijden van groep naar groep, van paard naar paard. We zakken af en rijden bij, halen in en worden ingehaald. Ik kijk, en beheers de rem. Eomer doet het gas en heeft het stuur. Ik beslis en hij bepaalt. Deze eerste ronde is rommelig, maar daardoor is het niet onrustig. Steeds zijn we bij een andere groep of een andere combinatie. Eomer doet zijn ding en het gaat goed. De helft van de ronde is vlak of licht glooiend. De bodem is stenig, ongelijk, hard of glad. Halverwege komen er wat hellingen. Kort maar flink. Omhoog en naar beneden gaat meestal in stap.

We komen binnen met een grote groep. Een mensenmassa staat onder de boog. Zoekend naar mijn oranje wordt Eomer vast geklikt en ik door de organisatie er afgetrokken. Iets wat overdonderd slaan we ons door de mensen heen. Ik volg Eomer die door Jarmila tussen de massa door wordt geleid naar zijn plek. Singel is los, zadel gaat af, water erover en we gaan binnen. Eomer is goed en we mogen als 12e vertrekken voor onze volgende ronde.

RONDE 2
Koelen voor vertrek, het is niet heet maar wel warm. Het vertrek staat bomvol en er is nauwelijks ruimte. Paarden vertrekken te vroeg en te laat. Het is een chaos maar Eomer is braaf en wandelt terwijl hij gekoeld wordt. Als het onze starttijd is gaat er nog een laatste emmer water over zijn billen en zijn we vertrokken.

Vertrek ronde 2

Eomer galoppeert en heeft zijn oren naar voren. Ik houd mijn blik op de grond. Deze ronde gaat rustiger. We rijden samen, maar wel heel erg op ons zelf. Niemand waar we bij blijven of achteraan zitten. Naar boven valt vaak een gat en naar beneden rijden we het weer bij.

Het groomen schijnt een drama te zijn. Geblokkeerde wegen en groomauto file. Wij rijden en doen ons best, maar (voor ons) achter de schermen wordt er ook heel hard gewerkt door het hele team. Als we een groompunt naderen en ik ons oranje zie, kan ik daar zo blij van worden! Ze hebben het weer gered en staan zo vrolijk maar geconcentreerd met de fles en/of emmer. Eomer weet heel goed wie er voor hem staan en wie niet. Hij geeft er ook niets meer om als ik een fles aanpak en geeft zelf goed aan wanneer er gedronken moet worden. Hij is bezig met datgene, waar ik mij op dat moment nog absoluut niet van bewust ben.

Einde van onze ronde. We komen binnen draven en Eomer wordt goedgekeurd. In de rust staat hij goed en ondanks de drukte doet hij zijn ding. Ook nu is het chaos. Uitslagenlijsten zijn nauwelijks te krijgen en voor ijs sta je tijden in de rij. Er wordt hard gewerkt terwijl Eomer en ik onze rust kunnen nemen en na kunnen denken over de volgende ronde.

RONDE 3
We vertrekken als negende. Eomer nog steeds zoals hij is, vrolijk en fanatiek. Deze ronde is gemakkelijker dan de ronde ervoor. We rijden ‘’rustig’’ niets gehaast. Het duurt niet lang voor we de kopgroep in zicht hebben met een combinatie die daar nog wat achter hangt. Voorin wordt er naar mijn idee niet mooi gereden en ik blijf bij Maria (POR) met Xerri Belmonte, de combinatie die er wat achter zit. Een tijdje rijden we zo door, soms er naast en soms erachter. De kopgroep is verdwenen. Eomer voelt goed en denkt mee. Bochten kijkt hij zelf in en galop wisselen heeft hij gedaan voor ik het hem kan vragen. Als plots Luca Zappettini (IT) langs komt stuiven, wil Eomer mee. Ik houd hem tegen en vind het nog niet nodig.
De kilometers gaan voorbij en op de open velden is te voelen dat de zon goed warm is. Eomer voelt goed… is het niet zonde om hem hier achteraan te laten lopen? We gaan er voorbij. Hij kan dit wel. We verhogen ons tempo en Eomer zijn oortjes springen recht vooruit. Actie! Nee, nee, nee!! Hangend aan Eomer geef ik hem aan dat we versnellen, maar niet gaan racen. Eomer accepteert dit en ontspant weer. We gaan iets sneller, maar zeker nog geen gekke dingen. Als we even zo rijden begin ik mij af te vragen of ik hier goed aan gedaan heb. Eomer voelt fijn, maar er is niets voor ons en ook niets achter. Heb ik hier wel goed aan gedaan? Had ik gelijk mee moeten gaan met Luca of hadden we bij Maria moeten blijven. We rijden langs de maisvelden die half hoog staan. Eomer kijkt naar links. Als ik hem wil vragen op te blijven letten zie ik wat hij al lang zag: helmen en paardenoren boven het mais uit aan de andere kant! De kopgroep. Ik voel een opluchting, en op het punt waar ik denk ook naar links te gaan, draait de route naar rechts! Verdorie, wat baal ik. Rustig rijden, niet gaan haasten… We zijn ze kwijt en zien ze niet meer. Het gevoel dat we er dichtbij waren verdwijnt en ik wil niet koste wat kost bij rijden. Nog een kwart ronde, dat redden we zo samen ook wel prima. Eomer heeft nog niets van vermoeidheid laten voelen of laten merken. Eomer is aan het wachten…

We gaan de bossen weer in en dus ook de hellingen. Rustig omhoog en vlot naar beneden. Hij doet het fantastisch en ik word met de kilometer gelukkiger van hem. We doen ons ding als we opeens in een afdaling op een stappende kopgroep stuiten. We sluiten aan en stappen mee. Een groompunt nadert en we gaan het bos weer uit. Het tempo gaat omhoog en nu blijven we bij de groep. Het gaat goed en komen weer binnen in draf.

Eomer wordt gekoeld en als hij goed is gaan we in. We mogen draven en mijn vrolijke vriendje danst nog zo mooi met mij mee. Hij is goed. We mogen de rust in en ons klaar maken voor het laatste rondje.

RONDE 4
Als 8ste mogen wij verstreken. 40 seconden na onze voorganger en ruim 7 minuten na de eerste. Eomer wordt gekoeld terwijl we rondstappen voor het vertrek. Nog een halve minuut als we ons opstellen. Er wordt afgeteld en we galopperen weg. Eomer zonder aarzelen, met heel veel zin en een enorme looplust. Hij voelt het, hij weet het. Hij houdt zich in, wachtend op hét teken.

Vertrek laatste ronde

We galopperen mooi en flink. Het duurt niet lang eer we ons bij Sofia (ECU) en Oriana (URU) aansluiten. Het tempo blijft flink, maar relaxt en mooi. De kopgroep wil ik niet proberen bij te rijden. Die gaan te hard en zitten te ver voor. Onze positie is nu mooi. Even gaan we zo door als ik gekletter achter ons hoor. Luca komt er aan, de 2e Europeaan in de race. Als de Italiaanse komt langs stuiven gaat Sofia er achteraan. Oké Eomer, nu mag je ook! Ik hoef het maar te denken en Eomer zit er al achter.
De race gaat met zijn drieën als we het slingerpad in gaan. We zitten op zo’n 7 km van de ronde en we gaan echt idioot hard. Eomer gaat er helemaal voor en ik heb mijn handen vol aan hem. Het gaat me te hard, dit is belachelijk. Tegen Eomer zijn wil in neem ik tempo terug. Teveel risico. We zitten niet eens op de helft van de ronde. Eomer is geïrriteerd, maar accepteert het wel. We stuiven een groompunt op en ik zie enkel Sofia nog, die heeft Luca dus ook laten gaan… Voor mij uit merk ik dat Sofia een afslag mist, waardoor wij voorop komen te rijden. Het moeilijkste deel van de laatste ronde komt er aan. Het stuk met de hellingen. Aangezien we niemand voor ons hebben stappen we deze op. De ecuadoraanse combi achter ons is niet echt een bedreiging, het paard wil niet voorop lopen. Op het vlakke stuk galopperen we aan en bij de hellingen gaan we weer in stap. Als dit voorbij is gaat het tempo omhoog en draaien we een bocht door als ik daar Luca zie stappen! Samen rijden we weer op. Het gaat mooi, maar hoe langer we bezig zijn hoe verder de twee anderen afzakken.

Eomer loopt fantastisch en blijft alleen over. We zijn ze allemaal kwijt geraakt. Op het groompunt laten ze mij weten dat het paard van Erin, de Australische, vermoeid is en dat de Emiraten niet meer in te halen zijn. We rijden op positie 5. Ik weet niet hoever mijn voorganger maar ik wil niet veel harder gaan als we nu gaan. Zo gaan we door. Zonder risico’s…

Het is warm. 33 graden, als ik ijskoude rillingen over mijn rug voel gaan. We zijn de bocht in gegaan en komen op het laatste rechte stuk. Als ik dan Erin naast haar paard zie lopen weet ik dat wij nu op een 4epositie liggen. Weer die 4, maar in tegenstelling tot vorig jaar ben ik er nu zo blij mee! Ik ben zo enorm trots op mijn vriendje. 4e, we gaan als 4finishen! Hij doet dat gewoon, gewoon zonder moeite!

Finish

Het staat vol met mensen bij de aankomst en Joyce staat klaar om me de Nederlandse vlag aan te geven … Eomer begint te hinniken en Jarmila vangt hem op.

We hebben de tijd genomen als we in gaan. Zijn hartslag wordt geteld, we mogen draven. Als Eomer wordt goedgekeurd is het officieel. Eomer heeft Nederland op het podium gekregen!

Heel anders dan op het EK is het besef er nauwelijks. Zo hard als we moesten vechten daar, zo gemakkelijk ging het nu. Maar Eomer zou Eomer niet zijn als hij datgene doet, wat je van te voren niet had bedacht.

Voor mij heet hij Joep, mijn super Joep!

Scroll naar boven